Afgesneden van de ISIS economische levensader
Het is altijd moeilijk om het argument dat de reeks van oorlogen in het Midden-Oosten sinds 2001 over olie zijn te accepteren. Afghanistan geen olie toestand en de meeste olie die wordt geproduceerd uit Irak eindigen in China en het Verre Oosten dan in de Verenigde Staten of Europa. Aan de andere kant wat er nu gebeurt in Syrië en Noord-Irak blijkt dat de olie en macht onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden.
Zoals de FT gemeld in oktober, bij de opbouw van het kalifaat Isis heeft niet gevolgd al-Qaeda in vertrouwen op donaties van rijke aanhangers in Saoedi-Arabië of andere delen van de Perzische Golf. In plaats van de ISIS leiding creëerde zijn eigen economische structuur in het grondgebied gecontroleerde bijna volledig gebaseerd op olie-inkomsten. Een ander rapport gepubliceerd in december opgenomen in fascinerend detail hoe de olie uit gebieden zoals al-Tamak en al-Omar in de oostelijke Syrische provincie Deir Exxor en uit het veld Qayyara nabij Mosul in Noord-Irak zijn weg meestal in vrachtwagens naar andere delen van beide landen en daarbuiten. In een bijna middeleeuwse economie, wat werd ook uitgevoerd in pannen op de rug van muildieren of ezels. Zelfs rebellen vechten Isis in Syrië bleek afhankelijk zijn voor hun fundamentele brandstofvoorziening voor de aankoop van illegale olie die geholpen om hun tegenstanders te financieren zijn.
Op een gegeven moment, Isis verdiende maar liefst $ 40 miljoen per maand van olie, met behulp van een professionele werking die strak werd gecontroleerd van het centrum. Dat geld mag Isis aan de schijn van een effectieve regering te creëren en ongetwijfeld gefinancierd ook de aankoop van wapens en wapentuig.
Die positie is nu afgebroken door de bombardementen campagnes geïnitieerd door de Fransen en de Russen die de Britten onlangs zijn toegetreden. Alsmede een poging om het leiderschap structuur van Isis onthoofden, hebben de luchtaanvallen duidelijk gericht een aantal van de belangrijkste elementen in de keten van de activiteiten van de productie en raffinage van het openbaar vervoer waardoor Isis om geld te verdienen van wat het zou kunnen produceren.
Een recent artikel in Irak olie rapport samengevat de stand van zaken aan het einde van 2015:
- De productie is down als veld infrastructuur is getroffen door bombardementen. Wat olie blijft stromen automatisch en tijdelijk worden opgeslagen in de gaten gegraven haastig in de grond.
- Key raffinage banden zijn gebroken dwingt het gebruik van primitieve technieken gebruik van open putten tot bruikbare producten te maken.
- De daling van de prijs heeft de marges te snijden - al lage vanwege kortingen en ontmoedigen de zwarte markt handel, omdat de risico's nu veel groter zijn dan de beloningen in het bijzonder voor de tanker chauffeurs.
Dit is echter ver van het einde van het verhaal. Isis is nog niet verslagen. Het Iraakse leger, ongetwijfeld met heel wat hulp van buitenaf, heeft grondgebied ten noorden van Bagdad heroverd. De situatie op het terrein is niet helemaal loopgravenoorlog, maar de eindeloze conflict over smalle stroken land, dat van de ene kant naar de andere met enorme kosten in termen van mensenlevens en materiële schade doet denken aan de veldslagen van de Eerste Wereldoorlog.
Evenals het menselijk lijden, moet de schade aan het milieu verschrikkelijk zijn. Wat overblijft van Ramadi (80 procent van de stad wordt gezegd dat het in puin) is op dit moment in Iraakse handen, maar de grootste stad Mosul, ondanks beloften van een hernieuwde aanval van Iraakse troepen, is het niet. Daar en elders in de regio Isis lijkt nog steeds te worden in de controle.
Een ongeslagen Isis blijft een ernstige bedreiging - in de directe regio en daarbuiten. Tot nu toe is er geen impact op de wereldmarkt van het optreden van Isis, omdat de betrokken hoeveelheden zo klein zijn geweest. Zelfs op zijn hoogtepunt, de olieproductie van het grondgebied gecontroleerd door Isis nooit meer dan 70.000 vaten per dag. Die positie kan veranderen.
In Noord-Irak Isis heeft nu een duidelijke stimulans om te proberen om verdere olie-installaties, waarvan er vele rond Mosul, in het bijzonder in het oosten en het gebied van Kirkuk te nemen. De belangrijkste velden moet goed worden verdedigd, maar anderen zijn meer kwetsbaar. Een Isis stap naar Kirkuk zou de fysieke conflict verbreden en dat kon de bombardementen in de buurt te brengen naar gebieden met veel grotere hoeveelheden olie.
Tegelijkertijd zijn er aanwijzingen dat Isis waardeert het potentieel om aanslagen op olie-installaties te gebruiken om hun tegenstanders te verzwakken. Vorige week de aanval op de faciliteiten in de buurt van al-Sidra in Libië is slechts een voorbeeld van wat kan worden gedaan om de inkomsten te snijden en om nieuwe investeringen in een land waar de olie zorgt voor 95 procent van de export en 75 procent van de nationale begroting te ontmoedigen.
Isis heeft elke prikkel om ervoor te zorgen dat Libië weigert in dat een mislukte staat.
Zelfs als de olieproducerende regio in de oostelijke provincie van Saoedi-Arabië wordt verondersteld te goed verdedigd voor Isis te dringen, zijn er nog aanzienlijke potentiële doelwitten in Egypte, Algerije en de bredere olieproducerende regio's van Irak zelf. Isis heeft aangetoond dat, terwijl de belangrijkste focus ligt op het grondgebied het houdt de organisatie nog steeds de mogelijkheid te wagen in andere gebieden om bestaande regimes te ondermijnen en zijn resterende vermogen te demonstreren. Als een van de doelstellingen van het kalifaat is om buitenlanders uit de regio rijden een succesvolle aanval op olie-installaties zou wel succesvol blijken.
De bombardementen campagne heeft het spel veranderd in Syrië en Noord-Irak. Isis kan niet langer afhankelijk van een gestage stroom van inkomsten door de oprichting van een quasi nationale olie-onderneming. Dat business model - "Isis Inc" in de woorden van de eerste FT rapport - ziet dood. Maar de oorlog om olie en macht in de regio is nog lang niet voorbij.