Leesprobleem Amerika
Naky
www.diecastingpartsupplier.com
2016-01-05 11:19:10
Eerder deze maand, bezocht ik een heuvelachtige hoek van Noord Carolina tijd doorbrengen met familie vrienden. Als wij zaten rond de keukentafel, Een voormalig muzikant die ik zal Dave roepen bleek dat hij had onlangs begonnen met een ondernemend zijlijn om zijn schamele gezinsinkomen aan te vullen. Tijdens een deel van de week werkt hij in een lokaal pandjeshuis maar hij heeft geen geld uitlenen. In plaats daarvan, Dave vult aanvraagformulieren voor mensen die willen vuurwapens te kopen - maar kan niet lezen of schrijven. Hij rekent slechts een paar dollar voor, maar de service is zo populair dat het voorziet in een vast inkomen. "Veel mensen ronden hier kunnen niet lezen en schrijven," Dave vertelde me met een meewarige lach. "Maar ze willen allemaal geweren. Dus ze betalen me om dat te doen -. Ik hun rijbewijs gebruiken om alle details te krijgen "
Welkom op een vaak genegeerd onderdeel van Amerika in 2015 - en ik ben niet alleen over vuurwapens. Deze dagen, is er met de hand wringen overvloed, met name op de politieke linkerzijde, over inkomensongelijkheid. Als Financial Times serie aangegeven vorige week, is de kloof tussen arm en rijk steeds groter geeuwen als de middenklasse krimpt.
Maar wat vaak vergeten is dat dit inkomensongelijkheid weerspiegelt en versterkt andere verderfelijke culturele kloven. Vandaag, miljoenen Amerikanen genieten van de bonanza van een informatie-boom, met een keer onvoorstelbare kracht op hun vingertoppen of, meer specifiek, op de knoppen van hun tablets en smartphones. Ze zijn "haves", in de zin van het hebben van toegang tot de 21e-eeuwse economie. Maar er is ook een onderbuik van de "have-nots", die de toegang tot deze economische en informatie motor ontbreekt, soms de meest fundamentele reden van het niet kunnen lezen of schrijven.
Een groot deel van de tijd dat dit onderbuik is verborgen; althans van mensen zoals ik, het geluk te leven onder-informatie gezegend stedelijke elites die leesvaardigheid voor lief nemen. Maar de kwestie is verrassend wijdverbreid. En het is niet alleen een probleem van de landelijke gemeenschappen of niet-blanke groepen - inderdaad, veel van Dave's North Carolina klanten zijn wit.
Volgens een enquête 2013 door het Amerikaanse ministerie van Onderwijs en het Nationaal Instituut voor Geletterdheid, 14 procent van de volwassen bevolking (of 32 miljoen mensen) kunnen niet goed lezen, terwijl 21 procent te lezen onder het niveau vereist in het vijfde leerjaar. En 19 procent van de middelbare school afgestudeerden niet kan lezen. In het noord-oosten, analfabetisme lager; in sommige zuidelijke staten, zoals Mississippi, deze hoger. North Carolina is in het midden. Dit percentage is opmerkelijk stabiel gebleven in de afgelopen decennia, en het zet de VS in de 12e plaats onder de grote geïndustrialiseerde landen (het Verenigd Koninkrijk tarieven slechts iets beter).
Het goede nieuws is dat deze statistieken zijn zo schokkend dat ze provoceren sommige beleidsreactie. Een groot aantal filantropische ventures, zoals Pi Beta Phi, waging pro-alfabetisering campagnes voor volwassenen en kinderen. De meeste gevangenissen zijn nu voorzien van intensieve alfabetiseringscursussen, niet het minst omdat gevangenen die kunnen lezen zijn veel minder kans om te recidiveren. Het openbaar onderwijs is ook (een beetje laat) die betrokken raken. In Noord-Carolina, bijvoorbeeld een 'retentie' beleid werd drie jaar geleden gelanceerd, dat een derde-grade kind dat niet goed leest in die klasse tot ze de basis onder de knie houdt. In oktober, North Carolina onderwijs ambtenaren is gebleken dat 14 procent van de leerlingen werden "behouden" vorig jaar.
Maar terwijl deze initiatieven zijn lovenswaardig, blijven ze stukje bij beetje in vergelijking met de omvang van het probleem. De kans America veranderen die sombere verhouding op elk moment snel, met andere woorden, er low; inderdaad, bijna net zo laag als het veranderen van het pistool cultuur. Dus ik durf te wedden dat mijn vriend Dave zal leuren zijn diensten voor een lange tijd nog niet. Noem het, als je wilt, een paradox van de Amerikaanse moderne economie; en een nare berisping voor iedereen die denkt dat we allemaal leven in het innovatieve, internet tijdperk.